جرم‌شناسی، شاخه‌ای از علوم جنایی که با روش علمی و عینی به تحلیل علل و عوامل زیستی، روانی و اجتماعیِ پیدایش جرم، به هدفِ پیشگیری از وقوع جرم و اصلاح و درمان بزهکاران، می‌پردازد.
زمان پیدایش جرم شناسی
[ویرایش]از نیمه‌های قرن یازدهم/ هفدهم با رونق علومچهره‌شناسی، جمجمه‌شناسی و مطالعات انسان‌شناسی، تحقیقات علمی درباره علل ارتکاب جرم آغاز شد؛ از جمله درباره رابطه چهره با ویژگی‌های افراد، رابطه بیماری‌های روانی با جرم و تأثیر محیط جغرافیایی و وراثت بر وقوع جرم.
در سده دوازدهم/ هجدهم در اروپا، در پی اعتراضفیلسوفان و اصلاح‌گران اجتماعی به شدتِ مجازات‌ها وخودکامگی نظام کیفری، مکاتب گوناگونی در حقوق جزاپدید آمد. در سده سیزدهم/ نوزدهم پیشرفت دانشبشری امکانات جدیدی برای بررسی ماهیت و علت وقوع جرم فراهم کرد. در اواخر همین قرن در ایتالیا سزار لمبروزو ( پزشک، متوفی ۱۹۰۹/۱۳۲۷)، رافائل گاروفالو ( قاضی، متوفی ۱۹۱۴/۱۳۳۲) و انریکوفرّی( حقوق‌دان و جامعه‌شناس، متوفی ۱۹۲۹/ ۱۳۰۸ش)، با تأثیرپذیری از داده‌های علمی جدید، مکتب تحققیِ حقوق جزا را بنیان نهادند
- ۹۸/۰۲/۲۷